இலங்கையை உலுக்கிய பேரழிவு: நீங்கா துயரில் மக்கள்

2004ம் ஆண்டு டிசம்பர் 26ஆம் திகதி, ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை. இலங்கையில் இயல்பான அமைதியான காலை. ஆனால் அந்த நாள் சுமார் 35,000 உயிர்களை கொண்டுசென்ற இலங்கை வரலாற்றின் மிகப் பெரிய இயற்கை பேரழிவு என்றழைக்கப்படும் சுனாமி நாளாக மாறியது.

சுனாமி என்றால் கடலின் அடியில் ஏற்படும் சக்திவாய்ந்த நிலநடுக்கம் காரணமாக உருவாகும் பெரிய அலைகள். இந்த நிலநடுக்கத்தின் போது கடலடியில் மிகப் பெரிய பிளவு ஏற்படுகிறது. அந்தப் பிளவு காரணமாக கடலில் உள்ள நீர் திடீரென உயரும், இதனால் மிகப் பெரிய அலைகள் பல திசைகளில் பாய்ந்து செல்லும். இந்த அலைகள் தான் “சுனாமி அலைகள்” என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

சுனாமி என்பது எப்போது வரும் என்று முன்கூட்டியே உணரமுடியாத ஒரு பேரழிவு. ஆனால் இன்று தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி காரணமாக கடல் அதிர்வுகளை கணிக்க கூடிய கருவிகள் பல உருவாகியுள்ளன. உலகின் பல பகுதிகளில் சுனாமி எச்சரிக்கை மையங்கள் இயங்குகின்றன. இலங்கையிலும் இப்போது கடற்கரைப் பகுதிகளில் எச்சரிக்கை சைகைகள், அவசர வெளியேற்ற பாதைகள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

இலங்கையை உலுக்கிய பேரழிவு

இந்த சுனாமி தான் இலங்கையிலும் ஏற்பட்டது. இந்த பேரழிவின் மையம், இந்தியப் பெருங்கடலில், இந்தோனேசியாவின் ஆசெஹ் (Aceh) பகுதியில், கடலடியில் ஏற்பட்ட 9.1 ரிக்டர் அளவிலான நிலநடுக்கம். இதனால் கடலில் ஏற்பட்ட திடீர் அழுத்த வேறுபாடுகள், சுமார் 30 அடி உயரத்திலான கடல் அலைகளை உருவாக்கின. இந்த அலைகள் பெரும் வேகத்தில் இலங்கை உட்பட 14 நாடுகளையும் தாக்கின.

இந்த சுனாமியில் இலங்கையில் மட்டும் 35,000க்கும் அதிகமானவர்கள் உயிரிழந்தனர். சுமார் 500,000 பேர் வீடுகளையும் சொத்துகளையும் இழந்து அகதிகளாக மாறினர். மட்டக்களப்பு, கல்முனை, திருகோணமலை, ஹம்பாந்தோட்டை, காலி, ஹிக்கடுவா, மாத்தறை போன்ற நகரங்கள் மிக மோசமாக பாதிக்கப்பட்டன.

அந்த காலையில் மக்கள் தங்கள் இயல்பு வாழ்க்கையை வாழ்ந்துக்கொண்டிருந்தனர். பலர் கடற்கரையில் இருந்தனர், சிலர் சமைப்பதிலும், தூங்கிக் கொண்டிருப்பதிலும் இருந்தனர். இந்த நேரத்தில் திடீரென கடலிருந்து 20 முதல் 30 அடி உயரமுள்ள வெப்ப அலைகள் நிலத்தில் புகுந்தன. வீடுகள், பள்ளிகள், வர்த்தக கடைகள், போக்குவரத்து என அனைத்தும் ஒரே நேரத்தில் அழிந்தன.

மட்டக்களப்புக்கு அருகிலுள்ள பெராலியில் ஒரு பயணிகள் ரயில் சுனாமி அலைகளால் தாக்கப்பட்டதில் சுமார் 1,700 பேர் உயிரிழந்தனர். இது உலக வரலாற்றிலேயே மிகப்பெரிய ரயில் விபத்தாகும். அந்தக் காட்சிகள் மக்கள் மனதிலும், ஊடகங்களிலும் இன்னும் பதிந்திருக்கின்றன.

குழந்தைகள், குடும்பங்கள், எதிர்காலங்கள்…

அந்த பேரழிவின் பின்னணியில் ஆயிரக்கணக்கான குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோர்களை இழந்தனர். கணவன் இழந்த மனைவிகள், குழந்தைகளை இழந்த தந்தைகள், வீடுகளும் வாழ்வாதாரமும் இழந்த குடும்பங்கள் ஏராளம். பலர் உடல் ரீதியாகவும், மன ரீதியாகவும் பாழடைந்தனர். கடலுக்கருகே வாழ்ந்த மீனவ சமூகங்கள் முழுமையாக அடித்துச் செல்லப்பட்டன.

பேரழிவுக்குப் பிறகு இலங்கைக்கு பல உலக நாடுகள் நிவாரணமாக சிகிச்சை வசதிகள், உணவுப் பொருட்கள், பண உதவிகள், மற்றும் மீட்பு அணிகளை அனுப்பின. யுனிசெஃப், ரெட்கிராஸ், ஐ.நா போன்ற அமைப்புகள் பெரும் பங்கு வகித்தன. நிவாரண முகாம்களில் வாழ்ந்த மக்கள் எப்போதும் தங்களது முன்னைய வாழ்க்கையை மீண்டும் காண முடியாமல் தத்தளித்தனர்.

இந்த பேரழிவிற்கு பிறகு, ஆண்டுதோறும் டிசம்பர் 26ஆம் திகதி சுனாமி நினைவு தினமாக நாடு முழுவதும் அனுசரிக்கப்படுகிறது. மக்கள் மெழுகுவர்த்திகள் ஏற்றி அஞ்சலி செலுத்துகிறார்கள். பள்ளிகளில் மாணவர்களுக்கு விழிப்புணர்வு வகுப்புகள் நடத்தப்படுகின்றன.

முதலில், இயற்கை அழிவுகள் எப்போது வரும் என்பது எவருக்கும் தெரியாது. ஆனால் அவற்றை எதிர்கொள்ளும் தயாரிப்பு நம்மிடம் இருக்க வேண்டும். கடற்கரை பகுதிகளில் கட்டிடங்கள் கட்டும்போது பாதுகாப்பு விதிகள் பின்பற்றப்பட வேண்டியது அவசியம். மக்கள் இடம்பெயர்ந்த இடங்களுக்குத் தற்காலிக வீடுகள் மட்டுமல்ல, நிலையான வாழ்க்கை வழிகள் உருவாக்கப்பட வேண்டும்.

2004 சுனாமி ஒரு இயற்கை பேரழிவு மட்டும் அல்ல, அது இலங்கையர்களின் வாழ்வில் மறக்க முடியாத மனவேதனை. அந்நாள் இன்று வரைக்கும் ஒரு கருப்பு நாள் என மக்களின் நினைவில் நிலைக்கிறது. இதனை எதிர்கால தலைமுறைகள் மறக்காமல், பாதுகாப்புடன் வாழக் கற்றுத்தரும் வகையில் நினைவுகூர