வடக்கிலும் கிழக்கிலும் தமிழ் அரசியலின் தற்போதைய நிலை

இலங்கையின் வடக்கும் கிழக்கும், நீண்ட காலம் ஆயிரக்கணக்கான தமிழர்களின் வாழ்விடங்களாகவும், போராட்டங்களின் மையமாகவும் விளங்கியுள்ளன.

இனப்பிரச்சனை, உள்நாட்டுப் போர், தாயகக் கோரிக்கைகள் என பல தலைமுறைகளைப் பாதித்த இவ் பகுதிகளில் தமிழ் அரசியலின் தற்போதைய நிலை, மாறுபட்ட சிக்கல்களும், குழப்பங்களும் கொண்டதாக உள்ளது.

2009ல் யுத்தம் முடிந்த பின், தமிழ் மக்கள் எதிர்பார்த்திருந்தது – நியாயமான அரசியல் தீர்வும், ஆளுமை உரிமைகளும், காணிய மீட்பும், தமிழ் கைதிகளின் விடுதலையும். ஆனால் கடந்த 15 வருடங்களில் அந்த எதிர்பார்ப்புகள் பெரும்பாலும் பூரணமடையாமல் போய்விட்டன.

தமிழ் அரசியலின் உண்மை நிலை

தமிழ் அரசியல் கட்சிகள், குறிப்பாக தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு (TNA) முதன்முதலில் மக்கள் நம்பிக்கையை பெற்றிருந்தாலும், நாளாக நாள் அதன் தாக்கம் மங்கத் தொடங்கியது.

இந்த இழிவுக்கு காரணமாக, ஒருபக்கம் இலங்கை மத்திய அரசின் பயனற்ற வாக்குறுதிகள் இருந்தன, மறுபக்கம் தமிழ் கட்சிகளுக்குள் ஏற்பட்ட பிளவுகளும், பொதுமக்கள் எதிர்பார்க்கும் வலுவான செயல் தீவிரத்தின் பாழாக்கமும் இருந்தன.

13வது திருத்தம் வழியாக, மாகாணங்களுக்கு அதிகார சலுகை வழங்கப்படும் என்ற அரச வாக்குறுதி, இன்று வரை முழுமையாக நடைமுறைப்படவில்லை.

வடகிழக்குப் பகுதிகளில் பலருக்கு இன்னும் காணிகள் திருப்பிக்கொடுக்கப்படவில்லை, போர் விலகிய மைன்கள் கூட சுத்தம் செய்யப்படவில்லை, தவிர இலங்கை இராணுவத்தின் நிலைபெறப்பட்ட ஒவ்வொரு ஆட்சியும் தொடர்ந்து நிலவுகிறது. இதனால், பொதுமக்களில் அரசியலுக்கான நம்பிக்கையே மங்கியுள்ளது.

மேலும், கடந்த சில வருடங்களில் புதிய தலைமுறை இளைஞர்கள் தமிழ் தேசிய அரசியலில் ஆர்வம் குறைவாக இருக்கின்றனர். அவர்கள் "அரசியல் என்பது சிக்கல் மட்டும்" என்ற எண்ணத்தில், மாற்று துறைகளில் முன்னேற முயல்கிறார்கள்.

இது ஒரு வகையில் இயல்பு; ஆனால் தமிழர்களின் உரிமை தொடர்பான நேரடி அரசியல் மீட்பு முயற்சிகள் குறைந்து வருகின்றன என்பது கவலையளிக்கிறது.

வெளிநாட்டு அரசியல் அழுத்தங்கள் – ஐ.நா தீர்மானங்கள், இந்தியா உள்ளிட்ட பன்முக அழுத்தங்கள் கூட, தமிழ் மக்களுக்கு விரைவான பயனளிக்கவில்லை.

இந்தியா, தமிழர்களின் உரிமை குறித்து மொழிபெயர்க்கும் அளவில் மட்டுமே செயலில் இருப்பது தமிழ் மக்களுக்கு ஏமாற்றத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது.

அதே நேரத்தில், வடகிழக்குப் பகுதிகளில் ஒரு சில புதிய பிராந்திய கட்சிகள் மற்றும் இளைஞரணி இயக்கங்கள் உருவாகி வருகின்றன.

இவை சமூக நீதியையும், கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பையும் முக்கியமாக வலியுறுத்துகின்றன. ஆனால் அவற்றுக்கு இன்னும் அமைப்பு வலிமை, அனுபவம் மற்றும் பெரும் மக்களின் நம்பிக்கை கிடைக்கவில்லை.

தற்போதைய நிலை என்பது சுழற்சி முடிவின் பின்விளைவாகவும், நம்பிக்கை இழப்பின் தாக்கமாகவும் அமைகிறது. ஆனால், இது ஒரு முடிவல்ல. தமிழ் அரசியலுக்கு புதிய தலைமுறை, புதிய சிந்தனை, மற்றும் பல்துறை ஒருங்கிணைப்புகள் தேவைப்படுகிறது.

சுயவிவரம், சுயவினை, மக்களிடம் நேரடி நெருக்கம் – இவையே எதிர்கால தமிழ் அரசியலை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கக்கூடிய வழியாக அமையக்கூடும்.