அரசியல் தேவைகளுக்காக இந்திய அரசமைப்பு எப்படி சிதைந்தது?

பாபா சாகேப் அம்பேத்கர், இந்திய அரசமைப்பின் முதன்மை வடிவமைப்பாளர். 1947-1949 காலப்பகுதியில், அவரது தலைமையில் உருவான அரசமைப்பு, நீதிமுறை, சமத்துவம், மனித உரிமை, ஜனநாயகத் தத்துவங்கள் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது.

ஆனால், இன்று பலரது எண்ணத்தில் ஒரு கேள்வி எழுகிறது – "அம்பேத்கர் எழுதிய அரசமைப்பு, அரசியல் சூழ்நிலைக்கேற்ப திருத்தப்பட்டுவிட்டதா?"

அம்பேத்கர் எழுதிய அரசமைப்பின் சிறப்புகள்:

• சட்டத்தின் முன் அனைவரும் சமம் – சாதி, மதம், பாலினம் என எந்த வேறுபாடும் இல்லாமல் சட்ட உரிமை வழங்கப்பட்டது.

• அரசியல் மற்றும் சமூக நீதிக்கு உறுதி – பிற்படுத்தப்பட்ட பிரிவுகளுக்கு உள் இடஒதுக்கீடு, உரிமைகள் வழங்கப்பட்டன.

• மக்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கும் அடிப்படை உரிமைகள் – உரையுரிமை, மத சுதந்திரம், கல்வி, சொத்து உரிமைகள் ஆகியவை அடங்கும்.

• மூன்று அதிகார பிரிவுகள் – சட்டம் இயற்றும் நிர்வாகம், நிர்வாகத்தைச் செயல்படுத்தும் நிறைவேற்றம், நீதியமைப்பு ஆகியவை சுயாதீனமாக செயல்பட வேண்டும்.

இந்த அடித்தளங்களோடு உருவான அரசமைப்பு, இந்திய ஜனநாயகத்தின் அடித்தள நெறிமுறைகள் ஆக இருந்தது.

ஆனால்... அரசியல் சூழ்நிலைகளில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள்:

இந்திய அரசமைப்பில் 100க்கும் மேற்பட்ட திருத்தங்கள் இன்றுவரை நடந்துள்ளன. இதில் சில நேர்மையான தேவைகளுக்காக (கல்வி உரிமை, குழந்தை வேலை தடுப்பு) ஆனாலும், சில அரசியலாளர்களின் அதிகாரக் காப்புக்காக என்பதும் மறுக்க முடியாது.

• 42ஆம் அரசமைப்புத் திருத்தம் (1976) – அவசர நிலைக்காலத்தில் இந்திரா காந்தியின் அரசு அரசமைப்பின் அடித்தள அறைகூறுகளை (preamble) "சோஷலிஸ்ட்", "செக்யூலர்" என்ற வார்த்தைகள் சேர்த்து மாற்றியது.

• ஆட்சி மாற்றத்திற்கு ஏற்றவாறு மாநில ஆளுநர்களை மாற்றுதல், சட்டங்களின் நடைமுறையில் தாமதம், நீதிமன்ற உத்தரவை புறக்கணித்தல் போன்றவை அரசமைப்பின் மூலக் கோட்பாடுகளை மதிக்காத நிலையை உருவாக்கின.
  

அரசமைப்பு – வாழும் ஆவணமா? அல்லது சிதைக்கப்படும் கருவியா?

அம்பேத்கர் கூறியபடி, “அரசமைப்பு எவ்வளவு சிறப்பாக இருந்தாலும், அதனை செயல்படுத்தும் மனிதர்களின் ஒழுக்கமே முக்கியம்.” ஆனால் இன்று, பல தலைவர்கள் அரசமைப்பை தங்கள் அரசியல் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப மாற்ற முயற்சி செய்கின்றனர்.

• சட்ட சபைகளில் பெரும்பான்மையை வைத்து சட்டங்களை அழுத்தமாக அமல்படுத்தல்

• மீள்ந்தேர்வு அல்லது பதவிக்காக அரசியல் ஒப்பந்தங்களை உருவாக்குவது

இவை அனைத்தும் அரசமைப்பின் உண்மை நோக்கத்தைக் கேள்விக்குள்ளாக்குகின்றன.

நீதிமன்றங்களும் அரசமைப்பும்:

சில சமயங்களில், இந்திய உயர் நீதிமன்றம் மற்றும் உயர் நீதிமன்றங்கள், அரசியல் அதிகாரத்துக்கு எதிராகவும், அரசமைப்பை பாதுகாக்கும் சுடராகவும் செயல்பட்டுள்ளன. ஆனால், அந்த உரிமையை தொடர்ந்து பயனடையச் செய்ய மக்கள் விழிப்புணர்வே தேவை.

அம்பேத்கர் எழுதிய அரசமைப்பு, இந்தியா போன்ற பன்முக சமூகத்திற்கு ஓர் மாறாத வழிகாட்டி. ஆனால், அரசியல் சூழ்நிலைகளுக்கேற்ப அதை அதிகாரத்திற்கேற்ற கருவியாக மாற்றும் முயற்சிகள், அதன் தூய்மையை பாதித்துள்ளன.

மக்கள் விழிப்புடன், நீதித்துறையும் ஊடகங்களும் செயல்படும்போது மட்டுமே அந்த அரசமைப்பின் உரிமைகள் உண்மையில் பாதுகாக்கப்படலாம்.

அரசமைப்பை மதிப்பது என்பது வெறும் சட்ட நூல்களை அல்ல – மக்களின் உரிமையை மதிப்பதையே.