இந்தியா - பாகிஸ்தான் பிளவுக்கான ஆரம்ப காரணம் என்ன?

1947 ஆம் ஆண்டு இந்தியா - பாகிஸ்தான் பிரிவு (Partition of India) என்பது உலக வரலாற்றிலேயே மிகப்பெரிய மனித இடம்பெயர்வுகளில் ஒன்றாகும்.

இந்தப் பிரிவுக்கு அரசியல், மத, சமூக காரணிகள் முக்கிய பங்காற்றின.

முதன்மையாக மத அடிப்படையிலான அரசியல் தான் இந்தப் பிளவுக்கான அடித்தளம். பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக் காலத்தில், இந்தியாவின் முஸ்லிம் மக்கள் தொகை தனி அரசியல் பாதுகாப்பு தேவைப்படுவதாகக் கருதப்பட்டது.

இதற்காக All India Muslim League தலைவர் முகமது அலி ஜின்னா "இரண்டு நாடுகள் கோட்பாடு" (Two Nation Theory) எனும் கருத்தை முன்வைத்தார்.

இந்த கோட்பாட்டின்படி, இந்துக்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் ஒரே தேசத்தில் வாழ முடியாது, எனவே தனி முஸ்லிம் நாடு வேண்டும் என்று வலியுறுத்தப்பட்டது.

அதே நேரத்தில், இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் (INC) தலைவர் மகாத்மா காந்தி, ஜவஹர்லால் நேரு ஆகியோர் மத ஒற்றுமையுடன் கூடிய சுதந்திரமான இந்தியாவையே விரும்பினர். ஆனால் அரசியல் சமரசங்கள் நடைபெறாததால் முஸ்லிம் லீக் தனி நாடு கோரிக்கையை வலுப்படுத்தியது.

மேலும், பிரிட்டிஷ் அரசு "பிரித்து ஆட்சி செய்" (Divide and Rule) கொள்கையைப் பயன்படுத்தி, இந்துக்கள் - முஸ்லிம்கள் இடையே பிளவுகளை அதிகரித்தது.

1946 ஆம் ஆண்டு Direct Action Day என்ற போராட்டம், அதன் பின் நடந்த மத கலவரங்கள் இரு சமூகங்களின் நம்பிக்கையையும் உடைத்தன.

இறுதியாக, 1947 ஆகஸ்ட் 14ஆம் தேதி பாகிஸ்தான் தனி நாடாக உருவாக்கப்பட்டது. அடுத்த நாள், ஆகஸ்ட் 15 அன்று இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றது.

முக்கிய காரணங்கள்:

• முஸ்லிம் லீக் முன்வைத்த "இரண்டு நாடுகள் கோட்பாடு"

• மத அடிப்படையிலான அரசியல் மற்றும் சமூக பிளவு

• பிரிட்டிஷ் "பிரித்து ஆட்சி" கொள்கை

• கலவரங்கள் மற்றும் பாதுகாப்பின்மை உணர்வு

• அரசியல் தலைவர்களுக்கிடையிலான ஒற்றுமை இல்லாமை
  
  

இந்தப் பிரிவினால் கோடிக்கணக்கான மக்கள் இடம்பெயர நேர்ந்தது, லட்சக்கணக்கான மக்கள் உயிரிழந்தனர். இது இந்தியா - பாகிஸ்தான் இடையிலான பிணக்குகளுக்கு ஆரம்பமாக இருந்தது.