இலங்கை–இந்தியா உறவின் அரசியல் பின்னணி

இந்தியாவும் இலங்கையும் பன்முக உறவுகளைக் கொண்ட இரு அண்டை நாடுகள். பண்டைய காலத்தில் இருந்து வர்த்தகம், மதம், கலாசாரம், மொழி என பல துறைகளிலும் இணைப்பைக் கொண்ட இந்த நாடுகள், அரசியல் வரலாற்றிலும் ஒருவருக்கு ஒருவர் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி வருகின்றன.

ஆனால் இந்த உறவுகள் எப்போதும் சிறப்பாகவே இருந்ததல்ல; சில கட்டங்களில் சவால்களையும், பதற்றங்களையும் சந்தித்திருக்கின்றன.

பிரித்தானிய ஆட்சி காலத்தில் இந்தியர்களும் இலங்கையர்களும் ஒரே பெருந்தொகுப்பாகக் கருதப்பட்டனர். இலங்கை தேயிலை தோட்டங்களில் வேலைக்காக கொண்டு செல்லப்பட்ட தென்னிந்திய தொழிலாளர்கள், இலங்கை அரசியலில் இந்திய தமிழர்கள் எனப் பிரிக்கப்பட்டனர்.

இலங்கை சுதந்திரம் பெற்றதும், இந்த இந்திய தமிழர்கள் குடியுரிமை இழப்புகளுக்கு உள்ளானது இருநாட்டு உறவுகளில் முதல் முக்கியப் பதற்றமாக அமைந்தது.

1964-ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற இந்தியா–இலங்கை சர்வதேச ஒப்பந்தம் (Sirima–Shastri Pact) மூலம் ஒரு பகுதி தமிழர்கள் இந்தியாவுக்குத் திருப்பிச் செல்லப்பட்டனர், மற்றவர்கள் இலங்கை குடியுரிமை பெற்றனர்.

இது ஒரு மனிதாபிமான சர்ச்சையாகவும், இருநாட்டு உறவுகளுக்கான பரிசோதனைக்கல்லாகவும் அமைந்தது.

1970-களில் இருந்து, இலங்கையில் இலங்கை தமிழர்களின் உரிமைப் போராட்டம் தீவிரமடைந்தது. தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான அரசாங்க நடவடிக்கைகள், கலவரங்கள், சிங்கள தேசியவாத அரசியலால் 1983-ஆம் ஆண்டு கறுப்பு ஜூலை என்ற பேரழிவாக மாறியது.

இதன் விளைவாக, இந்தியா இலங்கையில் வாழும் தமிழர்களின் பாதுகாப்புக்காக கவலை கொள்ளத் தொடங்கியது.

இந்த நிலைதான் இந்திய அரசியலை 1987-இல் இந்தியா–இலங்கை உடன்படிக்கையையும், இந்திய அமைதிப்படையின் அனுப்புவதையும் வழிநடத்தியது. ஆனால் இந்த அமைதிப்படை பின்னர் இலங்கைத் தமிழர்களுக்கும், அரசுக்கும் எதிரியாகவே மாறியது. இந்தியாவின் சிருஷ்ட்டியாக இருந்த இயக்கமும் இந்தியா மீது விரோதமாக மாறியது. அதன் தீவிர விளைவாகவே 1991-இல் முன்னாள் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி கொல்லப்பட்டார்.

இந்த சம்பவத்தின் பின்னர், இந்தியா இலங்கை அரசியலில் நேரடியாக தலையீடு செய்வதைத் தவிர்த்தது. இருப்பினும், தமிழக அரசியல் மற்றும் இந்திய அரசியல் கட்சிகள் இலங்கை தமிழர் பிரச்சனையில் தொடர்ந்து கருத்துக்களும் அழுத்தங்களும் வைக்கத் தொடங்கின.

2009-ல், இறுதி யுத்தம் நடந்த போது மனித உரிமை மீறல்கள், இந்தியா மீது சர்வதேசத்தில் அழுத்தங்களை ஏற்படுத்தின. இந்தியா ஒரு பக்கமாகவும் இல்லை, முழுமையாக செயலிழந்ததுமாகவும் விமர்சிக்கப்பட்டது. இதனால் இருநாட்டு உறவுகள் மீண்டும் பதட்டநிலையைச் சந்தித்தன.

இந்நாளில், இந்தியா மற்றும் இலங்கை இடையே வர்த்தக ஒப்பந்தங்கள், கடல் பாதுகாப்பு ஒத்துழைப்பு, சமய, கலாச்சார உறவுகள், புதிய பொருளாதார முதலீடுகள் போன்றவைகளால் உறவுகள் மேம்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

மீனவர் பிரச்சனை, சீனாவின் வருகை, தமிழ் இனத்தின் உரிமை ஆகியவைகள் இன்னும் தீர்க்கப்பட வேண்டிய தலைவலிகளாக இருக்கின்றன.

இந்தியா–இலங்கை உறவு என்பது பசுமை பசேலான ஓர் உறவல்ல. அதில் வரலாற்று பிணைப்பு, மனித உரிமை, அரசியல் நுட்பம், உலக நாடுகளின் தாக்கம் ஆகியவை பின்னிணையாக இருந்து, அடுத்த தலைமுறைக்கான உறவுகளை மீண்டும் விவாதிக்க வைக்கிறது.