ஜனாதிபதியா? நாடாளுமன்றமா? அதிகாரம் யாருக்கு?

இலங்கை ஒரு ஜனநாயக குடியரசாகக் கருதப்படும் போதிலும், அதிகாரப் பங்கீட்டில் ஜனாதிபதியும் நாடாளுமன்றமும் இடையே தொடரும் உள்நோக்கச் சச்சரவுகள் அரசியல் நோக்கில் பெரும் விவாதங்களாக மாறியுள்ளன.

மக்களால் நேரடியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படும் ஜனாதிபதி மற்றும் மக்களால் தேர்தலுக்குட்பட்ட உறுப்பினர்களைக் கொண்ட நாடாளுமன்றம் – இவர்கள் இருவரும் நாட்டை வழிநடத்துகிற முக்கிய சக்திகள். ஆனால் உண்மையில் யாரிடம் அதிக அதிகாரம் இருக்கிறது?

அரசியல் அமைப்பின் அடிப்படை:

1978ஆம் ஆண்டில் இலங்கை அரசியல் அமைப்பில் நிறைவேற்று ஜனாதிபதித்துவம் (Executive Presidency) அறிமுகமாகியது. இதனால் ஜனாதிபதிக்கு, ஒரு பிரதமரின் மேலே நிற்கும் தன்னாட்சி அதிகாரம் கிடைத்தது.

நாட்டின் பாதுகாப்பு, வெளிநாட்டு உறவுகள், நிதி விஷயங்கள், முக்கிய அமைச்சரவை நியமனங்கள் என பிரதான முடிவுகள் அனைத்தும் ஜனாதிபதியின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் சென்றன.

ஜனாதிபதியின் அதிகாரங்கள்:

• அமைச்சர்கள், பிரதமரை நியமிக்கும் அதிகாரம்

• அமைச்சரவைப் பதவிகளை மாற்றும் அல்லது நீக்கும் உரிமை

• சட்டங்களுக்கு அங்கீகாரம் வழங்கும் முடிவில் இடைவேலையின்றி கடைசி முடிவு

• நாட்டின் பாதுகாப்பு படைகளை கட்டுப்படுத்தும் தலைமை

• அவசர நிலை அறிவிப்பு, தேர்தல் காலவரிசை மாற்றம் போன்ற முக்கிய செயல்கள்

இதனால், ஜனாதிபதியிடம் அதிக அதிகாரம் சுருக்கமாகவே இருந்தது என்பது வெளிப்படையான உண்மை.

நாடாளுமன்றத்தின் பங்கு:

நாடாளுமன்றம் சட்டங்கள் உருவாக்கும், நிதி ஒதுக்கீடுகளை பாஸாக்கும், மற்றும் மக்களைக் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் இடமாக இருந்தாலும், ஜனாதிபதியின் அதிகாரத்தின் முன் பல நேரங்களில் முடக்கம் அடைந்தது. குறிப்பாக, அரசியல் கட்சித் தலைவரே ஜனாதிபதி என்ற நிலை உள்ளபோது, நாடாளுமன்றமும் ஜனாதிபதியின் கட்டுப்பாட்டில் செயல்படுகிறது எனக் கருதப்படுகிறது.

19ஆம் மற்றும் 20ஆம் திருத்தங்களின் தாக்கம்:

2015 இல் ஏற்பட்ட 19ஆம் அரசியல் திருத்தம், ஜனாதிபதியின் அதிகாரத்தை குறைத்து, பல முக்கிய முடிவுகளில் நாடாளுமன்ற ஒப்புதல் தேவைப்படும் என வகுத்தது. ஆனால் 2020 இல் 20ஆம் திருத்தம் மூலம், மீண்டும் அதிகாரம் ஜனாதிபதிக்கு திரும்பியது. இது, ஜனநாயக தளத்தில் ஜனாதிபதியின் சிறப்புப் பதவியை ஒளிவட்டமாக்கியது.

சமகால அரசியல் மற்றும் சவால்கள்:

2022ல் இலங்கையில் ஏற்பட்ட பொருளாதார நெருக்கடி, அரசாங்கத்தின் செயலிழப்பு, மக்கள் புரட்சி போன்றவை ஜனாதிபதித் தந்திரத்தின் சீர்கேடு என பலரும் விமர்சித்தனர். மக்கள் “அரசின் ஒட்டுமொத்த பொறுப்பு ஜனாதிபதியிடம் தான்” எனக் கூறி பதவி விலகை கோரினர். இதுவே நாடாளுமன்றம் உரிய நேரத்தில் நடுநிலை ஆளுமை பெறவில்லை என்ற குற்றச்சாட்டு எழும் சூழ்நிலையை ஏற்படுத்தியது.

இலங்கையில் ஜனநாயகத்தைக் காக்கும் இரு தூண்களில், ஜனாதிபதி தற்போது மேலதிக அதிகாரத்துடன் செயல்படுகிறார் என்பது அரசியல் நிஜம். நாடாளுமன்றம் உள்ளபோதும், அதன் அதிகாரங்கள் பல நேரங்களில் நியாயமான எல்லைகளுக்கு அப்பால் செல்ல முடியாது.

எதிர்காலத்தில் ஜனநாயகத்தையும் அதிகாரப் பங்கீட்டையும் பாதுகாக்க, நடுநிலைச் சட்ட திருத்தங்கள் மற்றும் மக்கள் விழிப்புணர்வு தேவைப்படும். பொதுமக்கள் தங்கள் பிரதிநிதிகளை கேள்விக்குள்ளாக்கும் காலம்தான் இந்த மாற்றத்தைத் தூண்டும்.