இலங்கை உள்நாட்டு போரின் அறியப்படாத கதைகள்..!

இலங்கை உள்நாட்டு போர் என்பது உலகம் அறிந்த மிகக் கடுமையான போர்களில் ஒன்றாகும். ஆனால் அந்தப் போரின் மர்மம் நிறைந்த பகுதிகள், சர்வதேச ஊடகங்களில் வெளிச்சம் காணாமல் போன மனித அனுபவங்கள் இன்னும் எத்தனையோ இருக்கின்றன.

ஆயுதங்கள் மட்டும் பேசிய அந்த இருண்ட காலத்தில், எத்தனையோ குடும்பங்கள் சிதைந்தன, குழந்தைகள் வளரும் வயதில் ராணுவ முகாம்களில் தவித்தனர், பெண்கள் தங்கள் உயிர் பாதுகாப்பிற்காக நாளும் பயந்து வாழ்ந்தனர்.

இந்த போர் பெரும்பாலும் அரசியல், ராணுவ தரவுகளின் அடிப்படையில் பேசப்படுகிறது. ஆனால், அந்த தரவுகளுக்குப் பின்னால் உள்ள மனித வாழ்க்கைகளைப் புரிந்து கொள்ள சில நேரங்களில் நெருக்கமாக அணுக வேண்டியது அவசியமாகிறது.

உதாரணமாக, கிளிநொச்சியில் தாயையும் சகோதரிகளையும் இழந்த ஒரு சிறுவனின் கதை, இன்று அவர் வெளிநாட்டில் வசிக்கும் ஒரு மருத்துவராக வாழ்வது – இதெல்லாம் இனம், மதம் கடந்து மனிதத் தர்மத்தின் வெற்றி கதைதான்.

போரினால் இருண்ட பலரது வாழ்க்கை...

போரின் இருண்ட ஒளியில் பல மனிதர்கள் தங்களது அடையாளங்களை மறந்து வாழ்ந்தனர். சிலர் தங்களது குடும்பங்களை மீட்டெடுக்க, புதிதாக ஒன்று சேர்க்க போராட்டம் நடத்தினர். அவர்களது கதைகள், பத்திரிகைகளில் இடம்பெறவில்லை. ஆனால், அந்த மௌனங்களும் அந்த கண்ணீரும் இன்று பலரையும் கண்ணீர் விட வைக்கிறது.

போரின் உண்மையான தாக்கம் துப்பாக்கி சத்தத்தில் அல்ல. அது பின்னர் ஏற்பட்ட அழிவுகளில், இடம்பெயர்ச்சிகளில், குழந்தை பருவங்களில் காணப்படும் பயங்களில், பெண்களின் நிலைமைகளில், மற்றும் இன்றும் அச்சத்தில் வாழும் உயிர்களில் காணப்படுகிறது.

ஒரு கண்ணாடி சின்னமாக உடைந்த போதும், அதன் சிதறல் எங்கெங்கும் விரிந்து போகிறதே போலத்தான் – அந்தக் காலத்தின் தாக்கமும். இந்தக் கதைகள் ஒரு வரலாற்று ஆவணமாக மட்டுமல்ல, எதிர்காலம் இவைகளை மறக்காமல் மனதில் கொள்ள வேண்டிய பாடங்களாக இருக்க வேண்டும்.

போரின் மறைபக்கங்களைப் பற்றி பேசுவதை சிலர் தவிர்க்க விரும்பலாம், ஆனால் உண்மைகளை சொல்லவோ, கேட்கவோ தயங்கக்கூடாது. போர் காலத்தில் கடந்து வந்த பாதைகளில், சிலர் வாழ்ந்த கதைகள் இன்று கூட முழுமையாக வெளியில் வரவில்லை.

போருக்குப் பிறகு – மீள எழும் சமூகங்கள்

ஒரு காலத்தில் யாழ்ப்பாணத்தில் பள்ளிக்குச் செல்லும் பாதையில் நண்பர்களுடன் சிரித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு சிறுமி, ஒரே இரவில் வீடு இடிக்கப்பட்டதால் தனியாக அகதியாக மாறியிருக்கிறாள். அவளின் பெயரும் முகமும் பலருக்குத் தெரியாது. ஆனால், அவளும் அந்த நேரத்திலிருந்த போரின் ஒருவிதமான முகம்.

அதே நேரத்தில், சிங்கள கிராமங்களிலும் பயம் நிலவியது. சில கிராமங்கள் பிளவுபட்டன. மக்கள் இரவில் தூங்காமல் காவல் பார்த்தனர். தமிழர்களோ, சிங்களர்களோ அல்ல — மனிதர்கள் தான். அனைவரும் தனது குழந்தைகளை பாதுகாக்க விரைந்ததுதான் உண்மை.

ஓர் இரவில் மட்டுமே இரண்டு பக்கமும் மாணவர்கள் இராணுவத்துக்குள் இழுக்கப்பட்டனர். சிலர் கட்டாயமாக, சிலர் நாட்பட்ட வாக்குறுதிகளுக்காக. ஒரு சிறுவன், தனது அண்ணனை இழந்தது குறித்து அழுகிறபோது, ஒரு ராணுவ அதிகாரி “போர் முடிந்த பிறகு உன்னால் மருத்துவராக மாற முடியும்” என்று சொன்னார். இன்று அந்த சிறுவன், கெம்பெக்கா நோயாளிகளுக்காக சேவையாற்றும் மருத்துவராக கனடாவில் இருக்கிறார்.

இந்நிலையில் பெண்கள் பெரும் பாதிப்புகளுக்கு உள்ளானார்கள். பாலியல் தொந்தரவுகள், பாதுகாப்பற்ற குடிவாசிகள் வாழ்க்கை, குடும்பங்களை இழத்தல், அத்தனையுமே ஒரு பெண்ணின் அடையாளத்தை உடைத்துப் போட்டன. ஆனால் அதே பெண்கள், பின்னர் சமூகத்தின் முதுகெலும்பாக மாறினார்கள். தையல் வேலை, சிறு தொழில்கள், குழந்தைகளுக்கு கல்வி வழங்குவது என வாழ்வை மீண்டும் கட்டியெழுப்பினர்.

இலங்கைப் போர் வெறும் ஆயுதங்களால் அல்ல, மனிதர்களின் மனச்சோர்வுகளாலும், நம்பிக்கையின்மையாலும், துரோகம், கோபம், பயம் மற்றும் துடிப்புகளாலும் உருவானது. ஆனால் அந்த நிகழ்வுகளைப் பூரணமாகப் புரிந்துகொள்வதுவெறும் அரசியல் வகுப்புகளால் அல்ல. மக்களின் சொந்த கதைகளை கேட்பதன் மூலம் மட்டுமே சாத்தியமாகும்.